1. Nauczyciele to też człowieki.

    Mawia się wśród naszego, nauczycielskiego grona, ale i poza nim, że dziecko, które przychodzi do szkoły, przychodzi do niej z dwoma plecakami. Tak, i Ty, Michale, i Ty, Martynko i..wszyscy pozostali - Wy wszyscy. Każdy z Was ma jeden plecak - plecak szkolny, w którym macie książki, piórniki, kanapki i...inne tam..takie... (zdarzają się i zabawki, albo tak zwane " zapomniane, tajemnicze kanapki, porośnięte mchem" :D ). Drugi plecak to plecak niewidzialny. Taki, w którym przynosicie bagaż swoich doświadczeń. Oznacza to, że w tym plecaku są Wasze radości, zmartwienia, ważne sprawy i ogólnie to, co Wam siedzi w głowie. Czasami wydarzy się coś, co jest dla Ciebie trudne i nie potrafisz zostawić problemu w domu, na podwórku, tylko idziesz z nim do szkoły. Towarzyszy Ci smutek, zmartwienie, zastanawiasz się siedząc w ławce jak rozwiązać swój problem. To jest właśnie tak zwany bagaż doświadczeń.

   Czy wiesz, że i my, nauczyciele, tak mamy..?

Też nosimy ze sobą bagaże doświadczeń. No.. może tylko nie w plecakach, tylko w torbach. PS. Widzieliście w ogóle, ile nauczyciele toreb czasem targają do szkoły...???!! Ja to się czasem zastanawiam, czy ktoś nie przynosi w torbie na przykład swojego kota. 

W tych naszych nauczycielskich torbach też są doświadczenia. Też mamy czasem problemy, gorsze dni. Też czasami musimy długo zastanawiać się jak coś załatwić, jak rozwiązać. 

My, podobnie jak Wy, czasami mamy złe dni. Mamy emocje. 

A wiecie jak wyglądałaby szkoła idealna? To byłaby taka szkoła, w której wszyscy się wzajemnie rozumieją. Gdzie nauczyciel rozumie, że uczeń może mieć zły dzień i gdzie uczeń rozumie, że i nauczyciel czasem może mieć pod górkę. Owszem, od nas, dorosłych, wymaga się większej odpowiedzialności w radzeniu sobie z trudnościami i panowaniem nad emocjami, to oczywista oczywistość. Ale czasem trzeba móc sobie pozwolić zwyczajnie na to, by być Ludziem. Ludziem, który czuje, który raduje się i smuci, który radzi sobie a czasem jakby mniej, któremu się udaje, a czasem nie za bardzo..

Zrozumienie się nawzajem jest kluczem do WSZYSTKIEGO. Pamiętajmy o tym :))