- 44% młodych osób w 2023 r. doświadczyło przemocy psychicznej, a 48% fizycznej
- 79% dzieci i nastolatków choć raz zetknęło się z przemocą
- 26% nastolatków było ofiarami przemocy seksualnej bez kontaktu fizycznego, a co trzynasty - z kontaktem
- 32% doznało przemocy ze strony bliskiego dorosłego.
Przemoc rówieśnicza przybiera różne formy: od wyśmiewania i wykluczania, przez niszczenie rzeczy, hejt w internecie i rozpowszechnianie nagrań bez zgody, po szantaże takie jak sextortion. Coraz częściej słyszymy o zjawiskach jak patostreaming czy,,szon patrole", które ośmieszają i krzywdzą rówieśników. Nawet jeśli coś wygląda na żart, może głęboko zranić i osłabić poczucie własnej wartości. Większość takich sytuacji dzieje się w obecności świadków - ich reakcja lub milczenie decyduje o tym, co dzieje się dalej.
Oto treści dotyczące ŚCIEŻKI POMOCY DLA RODZICA, przygotowane przez Minsterstwo Edukacji:
Jeśli wiesz, że Twoje dziecko może doświadczać przemocy
rówieśniczej - reaguj.
Poniżej znajdziesz wskazówki i informacje co zrobić, żeby
pomóc swojemu dziecku.
Co musisz zrobić:
·
Porozmawiaj ze swoim dzieckiem — zachowaj spokój, unikaj krytyki i oceniania,
okaż wsparcie i zrozumienie.
·
Zadbaj o przyjazne, bezpieczne otoczenie rozmowy.
·
Podczas rozmowy poproś o opisanie sytuacji w tym zapytaj o konkretne informacje
na temat zdarzenia: kto, kiedy, co się stało, jak często.
·
Zanotuj istotne szczegóły zdarzenia (datę, miejsce, osoby, które brały
czynny i bierny udział, nazwij formę przemocy np. fizyczna, psychiczna,
cyberprzemoc).
·
Zastosuj parafrazę w celu upewnienia się, że dobrze zrozumiałeś opisane
przez dziecko okoliczności zdarzenia, np. „Czy dobrze rozumiem, że…”.
Używaj wyrażeń: „rozumiem,
że jest Ci ciężko”, „dziękuję, że dzielisz się tym ze mną”
Tego nie rób:
·
Nie bagatelizuj problemu. Zwróć
uwagę, że sytuacja, która w Twojej opinii wygląda na mało istotną, dla Twojego
dziecka może stanowić największy problem.
·
Nie sugeruj dziecku konfrontacji ze sprawcą/sprawcami.
Unikaj wyrażeń.: „to
tylko kłótnia”, „nie przejmuj się”, „to nie jest ważny problem”, „jak ja
byłem/byłam młoda/młody to…”
Gdy już pierwszą rozmowę
masz za sobą, następnym krokiem, który musisz podjąć to skontaktowanie się ze
szkołą i przedstawienie sytuacji:
·
wychowawcy klasy
·
pedagogowi/psychologowi szkolnemu
·
dyrektorowi szkoły (jeśli sytuacja jest poważna lub występuje brak reakcji
ze strony kadry pedagogicznej)
Co należy zrobić – krok po kroku:
·
Umów się na spotkanie z ww. osobami (telefonicznie lub mailowo).
·
Przedstaw informacje na temat incydentów - koncentrując się na faktach,
unikając silnych emocji, starając się zachować spokojny ton wypowiedzi.
·
Poproś o podjęcie działań – szkoła ma obowiązek zareagować. Zgodnie z ustawą z 14 grudnia 2016 r. – Prawo
oświatowe dyrektor szkoły odpowiada za zapewnienie bezpiecznych i higienicznych
warunków nauki, wychowania i opieki.
Możesz też zwrócić się o:
·
Informację, na temat podjętych przez szkołę działań w celu rozwiązania
problemu przemocy rówieśniczej.
·
Zapewnienie dodatkowych środków bezpieczeństwa uczniowi/uczennicy i bieżące
monitorowanie sytuacji w szkole.
·
W razie konieczności ustalenie planu pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
Monitoruj sytuację!
Pozostań w stałym kontakcie
ze szkołą – pozyskaj informacje o efektach podjętych działań.
Dyskretnie obserwuj dziecko — jego zachowanie, samopoczucie, rozmawiaj o relacjach
w klasie.
Jeśli masz potrzebę skorzystania z potrzeby psychiatry dziecięcego:
W przypadku potrzeby uzyskania
porady lekarza psychiatry możesz skierować się do:
- Centrum Zdrowia
Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży - poradnia zdrowia psychicznego - w którym w
ramach poradni zdrowia psychicznego dla dzieci, realizowane są świadczenia
ambulatoryjne przez lekarzy psychiatrów, psychologów oraz
psychoterapeutów;
- Centrum Zdrowia
Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży – w którym w ramach poradni zdrowia
psychicznego dla dzieci i na Oddziale dziennym psychiatrycznym
rehabilitacyjnym dla dzieci, realizowane są odpowiednio świadczenia
ambulatoryjne i dzienne przez lekarzy psychiatrów, psychologów,
psychoterapeutów, terapeutów zajęciowych.
Do świadczeń realizowanych w poradni
zdrowia psychicznego dla dzieci w zakresie II poziomu referencyjnego
skierowanie NIE JEST WYMAGANE.
Bezpośredni link do mapy: www.czp.org.pl/mapa/.
Ø
Ośrodków Wysokospecjalistycznej
Całodobowej Opieki Psychiatrycznej - III poziom referencyjny
W ramach oddziału psychiatrycznego dla
dzieci realizowane są świadczenia stacjonarne przez lekarzy psychiatrów,
psychologów, psychoterapeutów, terapeutów zajęciowych.
Do świadczeń realizowanych w zakresie
III poziomu referencyjnego WYMAGANE JEST SKIEROWANIE.
W stanie nagłego zagrożenia życia
możesz zgłosić się do Ośrodka III poziomu referencyjnego (szpitala) bez
skierowania.
WYKAZ OŚRODKÓW I, II i III POZIOMU
REFERENCYJNEGO
W sytuacjach nagłych, gdy stan zdrowia dziecka wymaga
natychmiastowej interwencji lekarskiej, każdy jest zobowiązany do udzielenia
pomocy przedmedycznej w zakresie posiadanych umiejętności oraz do
skutecznego powiadomienia o tym zdarzeniu podmiotów ustawowo powołanych do
niesienia pomocy osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego[1].
Ponadto możesz skorzystać z poniższych telefonów
zaufania:
|
Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw
Dziecka |
800 12 12 12 |
|
Telefon Zaufania Dzieci i Młodzieży |
116 111 |
|
Telefon Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę lub
Linii Pomocy Pokrzywdzonym |
800 100 100 lub 222 309 900 |
|
Centrum Wsparcia dla osób dorosłych w
kryzysie psychicznym |
800 70 2222 |
|
Telefon wsparcia emocjonalnego dla
dorosłych |
116 123 |
|
Numer alarmowy w sytuacjach zagrożenia
zdrowia i życia |
112 |
DODATKOWE WSKAZÓWKI DLA RODZICA:
Zapamiętaj, aby działać w interesie zdrowia fizycznego i psychicznego w tym
bezpieczeństwa dziecka.
Wspieraj dziecko w budowaniu asertywności, aby rozwijać jego umiejętności
społeczne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz